Ik word nog eens gewekt door mijn wekker die afgaat om 5 uur. Da’s meestal een veeg teken aan de wand: ik ben nog moe … Het belooft nochtans weer een lange en vermoeiende dag te worden. Maar niet getreurd, moeilijk gaat ook! Ik werk de voormiddag goed door en ga ’s middags lunchen met collega’s Audrey, Bart en Suzy. Gezellig en bovendien handig want ik zie anders niet meteen in wanneer ik vandaag nog iets ga kunnen eten. Ook de namiddag vliegt weer voorbij en om 16.30 uur hebben we nog een teammeeting. Na afloop gaan we met de aanwezigen nog iets drinken maar blijven plakken zit er niet in voor mij: tegen 18.45 uur moet ik huiswaarts keren. Tegenvallende file op de Ring, het is weer overduidelijk dat de vakantie erop zit en er spijtig genoeg weer een pak meer mensen op de baan zijn. Op de parking van het gemeentehuis staat Sonia intussen de naamkaartjes uit te delen aan onze kandidaten. Altijd wel een spannend moment. Ze zien er mooi uit, promo één is binnen. Ik steek mijn kaartjes in de koffer en haast mij nadien naar onze fractievergadering ter voorbereiding van de gemeenteraad. Deze gaat in Meise door elke laatste donderdag van de maand. Nog maar twee gemeenteraden voor de verkiezingen, ik besef plots weer hoe dichtbij ze intussen zijn … Spijtig genoeg weer amper/geen geïnteresseerde toeschouwers tenzij een aantal kandidaten die een kijkje komen nemen. Gelijk welke partijen een meerderheid zullen vormen, de samenstelling van onze gemeenteraad (25 personen) zal er sowieso anders uitzien vanaf 1 januari 2013. Op de agenda onder meer vandaag: -          Nieuwe telefooncentrale gemeente + OCMW: 65.000 euro + 20.000 euro bekabelingswerken. Open Vld stemt tegen. Dit kan en moet goedkoper, spijtig dat enkel wij dat inzien. -          Schoolgebouw Imde wordt verkocht. -          Meise blijft een subsidie toekennen aan Boreas die zich inzet voor een eerlijke spreiding van het vliegtuiglawaai. Ik neem zelf ook het woord en benadruk het belang hiervan gezien de nieuwe vliegroutes die men weer wil invoeren en de onaanvaardbare houding van Brussel terzake! -          Parkeren langs één zijde in de Boechtstraat wordt uitgesteld op vraag Open Vld. Waarom blijft men vanuit ivoren politieke toren voorstellen lanceren en beslissingen nemen zonder voorafgaandelijk eerst de inwoners, middenstand en betrokkenen om een mening te hebben gevraagd? Ik zal het nooit begrijpen! -          Er komt eindelijk een tonnagebeperking van 20 ton voor de hele Kardinaal Sterckxlaan. Mogelijk moet dit nog verminderd worden maar is minstens al een dringend en noodzakelijk begin. Het is immers niet aan Meise om last te ondervinden van camions en auto’s die daar voorbijrazen om de Brusselse Ring te vermijden … -          Instellen van een tuchtprocedure, alweer een pijnlijke vaststelling en zaak. Ik bekijk met onze burgemeester nadien nog even het antwoord dat hij morgenvroeg gaat doorsturen naar de vragende partij en keer huiswaarts tegen 22.15 uur. Ik spring vervolgens nog vlug even in bad en kruip tegen 23.30 uur mijn bed in. In de rand verwijs ik graag naar de brief aan mijn 16jarige ik van Inge Vervotte dat in de Standaard verscheen van 17 juli 2012: ‘Je bent een meisje dat heel intens leeft. Je speelt piano, doet aan ballet, bent bij de Chiro. Je hebt een vriendje, niet voor een paar dagen, maar meteen serieus. Alles is zwart of wit. Grijs bestaat niet in jouw wereld. Je móét altijd een kant kiezen. Je bent niet met je toekomst bezig, maar met het hier en nu. Niets vind je zo plezant als onder de mensen te zijn. Je ouders zijn nogal streng. Je mag maar een keer per maand uitgaan en je moet op tijd thuiskomen. Je vriendje komt niet verder dan de voordeur. Je groeit op in een gezin waar privacy erg belangrijk is. Ik zou willen zeggen: wees niet te streng voor jezelf. Heb vertrouwen. Ik weet dat jij nu alleen maar zwart-wit kunt denken, maar bedenk toch dat grijs niet noodzakelijk slecht is. Ja, ik ben geworden wie ik ben, dankzij jou. Ik zou geen van beide hebben willen missen.’ Zo herkenbaar, alweer! Alles is inderdaad zwart of wit en ik heb evenzeer moeite met grijs. Door de stap naar de politiek te zetten heb ik uiteraard water bij de wijn leren doen en al eens wat meer ‘grijs’ leren aanvaarden maar toch, het is niet altijd gemakkelijk. Ook ik leef van dag tot dag in het hier en nu. Ik ben een geweldige planner, ik leef met/naar mijn agenda maar ver vooruit kijken of reeds denken aan mijn pensioen bijvoorbeeld zit er niet in en zal er nooit inzitten. En ja: wat is er inderdaad plezanter dan onder de mensen te zijn? Niets, dat is wat mij gelukkig maakt! Ik kreeg de smaak te pakken toen ik in 1998 gedurende één jaar Druivenkoningin mocht zijn. Nadien vroeg men mij om in de politiek te stappen en kon ik – dankzij de steun en stem van onze inwoners – de lijn verder zetten en overal aanwezig zijn en blijven. Daarom ben ik in de politiek: omdat ik graag onder de mensen ben, naar hen luister en zo mogelijk hen help. Het kost vaak weinig of geen moeite om iemand te helpen en men voelt zich erna zelf ook echt beter. Hopelijk krijg ik de kans die passie nog wat voort te zetten.