Een atypische werkdag vandaag maar time is money dus ik ga toch nog eerst wat doorwerken op kantoor. Om 7.30 uur belt onze drukker mij al op. Hij weet immers – net als vele anderen intussen – dat ik reeds vroeg op pad ben en men mij dus probleemloos kan contacteren. Goed nieuws: onze naamkaartjes gaan vandaag in druk. De ontwerpen zijn echt mooi. Ik ben al benieuwd naar het finale resultaat! Tegen 10 uur vertrek ik op kantoor. Samen met goeie vriend Wim ga ik een dag naar Waregem Koerse. Veel volk altijd daar, heel wat bedrijven ook. Ik ben ook een absolute hoedenfan maar weinig gelegenheden dienen zich aan om er één te dragen. Ben dus dolgelukkig dat ik de mijne nog eens uit de doos mag halen. Om 11.30 uur komen we toe op de golf in Waregem waar we worden ontvangen met een mooie receptie gevolgd door een wandelbuffet met ook heel wat zeevruchten. Smullen! De zon is er intussen ook doorgekomen dus we kunnen op terras zitten, extra genieten! Bovendien loop ik er toevallig iemand van Meise tegen het lijf die mij zegt dat hij niet zal kunnen stemmen wegens in ’t buitenland. Zo gezegd, zo gedaan, ik mag hem contacteren voor een volmacht. Joepie! Tegen 13.30 uur nemen we de shuttle naar de hippodroom. Daar vervoegen ook Charles en Peggy ons. Goede ontvangst en heerlijke drank en hapjes ook hier. De paardenraces en hoeden zorgen voor extra leuke sfeer. Ik heb ervan genoten, bedankt Wim! We keren terug met de shuttle naar de golf, drinken er nog iets en keren huiswaarts. Ook nu weer amper tijd thuis want om 20 uur zitten we met de eerste vijf kandidaten samen om nog extra acties te bekijken in het kader van de promo. Constructieve en vruchtbare vergaderingen, zo heb ik ze graag. De burgemeester (ja zo noem ik Roger nog steeds) en ik zitten nadien nog een uur samen ter voorbereiding van het interview dat hij morgen heeft met Ring-tv. Drie thema’s zullen daarin aan bod komen: financiën, mobiliteit en woonbeleid. Drie thema’s die ook nadrukkelijk naar voor worden geschoven in ons programma zodat we dat even samen overlopen. Duimen maar voor onze burgemeester! In de marge kan ik vandaag moeilijk anders dan terugkomen op de vrijlating van Michelle Martin. Rik Van Cauwelaert schreef er deze week een artikel over in Knack: ‘De superieire reactie van moeder Eefje Lambrecks’: ‘Tussen het publieke geschetter en de mediastampei rond de voorlopige vrijlating van Michelle Martin, was er slechts één eenzaam superieure reactie. Dat was die van Rachel Vanderhoven, de moeder van Eefje Lambrecks, het meisje dat samen met haar vriendin Ann Marchal werd ontvoerd en vermoord door Marc Dutroux, de man van Martin. “Als Martin aan de wettelijke voorwaarden voldoet, gelden die regels ook voor haar en moeten wij dat kunnen respecteren.” Zelfs Annemie Turtelboom die als minister van Justitie in delicate kwesties als deze niet genoeg terughoudendheid aan de dag kan leggen, beloofde prompt, na een gesprek met de ouders van de slachtoffers, werk te zullen maken van het verstrengen van de wet op de voorwaardelijke invrijheidstelling.’ Dura lex, sed lex. Als gewezen advocaat (gelukkig niet in strafzaken) besef en weet ik dat maar al te goed. Uiteraard kan ook ik er met mijn verstand en bovenal hart geenszins bij dat een persoon als Michelle Martin ooit nog van haar vrijheid mag genieten. Iemand die zelf nog het leven ontnam van tieners … Een schande! Niettemin bestaat het recht om te worden nageleefd, hoe wil men anders objectief zaken beoordelen? Er rest hier dus enkel één mogelijkheid: dat is inderdaad een serieuze verstrenging van de wet op de voorwaardelijke invrijheidsstelling opdat mensen als Martin, Dutroux e.a. nooit meer kunnen vrijkomen! In afwachting hoop ik echter dat ‘loontje om z’n boontje komt’ en dat Martin op één of andere manier toch nog wordt ‘gestraft’. In God geloof ik niet maar daar wil ik echter echt wel in geloven!